Mark van Dijk speelde zo’n twintig jaar met het zwartwitte shirt om de schouders. Van de jongste pupillen tot en met het vaandelteam, onderbroken door een periode van drie jaar in de PSV-jeugd en later acht jaar Helmond Sport. Zondagmiddag (13 uur) zwaaien de club en de supporters hun aanvoerder uit.

Mark van Dijk hoort met zijn bijzondere kwaliteiten thuis in een rijtje illustere namen, die voor altijd verbonden blijven aan de Gemertse voetbalhistorie. Volbloed Gemertenaren die gedurende lange tijd een onuitwisbaar stempel drukten op de verrichtingen van de zwartwitten.

In Gemert hadden ze al heel vroeg in de smiezen dat er met Mark en tweelingbroer Erik twee bijzondere talenten rondliepen in de jeugdopleiding. Het duurde niet lang voordat ook PSV dat doorhad. Op dertienjarige leeftijd werden ze gescout door de Eindhovense profclub. Mark zou er drie jaar blijven, waarvan hij het laatste seizoen werd getraind door PSV-icoon Willy van der Kuijlen.

Terug in Gemert kwam de tweeling direct in het hoogste jeugdteam terecht, de A1. Ze mochten eigenlijk nóg een jaar bij de junioren blijven, maar trainer John Huisman haalde de broers in het seizoen 1997-1998 al snel bij de selectie. Het werd een debuutjaar om nooit te vergeten. Gemert werd voor het eerst in de historie kampioen in de hoofdklasse. ,,Ik heb dat jaar op veel verschillende posities gespeeld. Als er iemand geschorst of geblesseerd was, werd ik daar neergezet. Dat je dan als jong manneke, ik was toen 17, 18 jaar, kampioen mag worden is wel een van de hoogtepunten.”

Een jaar later won Gemert ook nog de beker om vervolgens in Dronten nationaal bekerwinnaar te worden bij de amateurs. Het kon niet op bij de zwartwitten. Voor Mark en Erik diende zich daarna snel de volgende stap aan. Helmond Sport had de twee scherp in het vizier en haalde ze naar De Braak. Erik zou er drie jaar blijven, Mark bleef nog vijf jaar langer. Twee keer rook hij met de Helmonders aan promotie. ,,Twee keer waren we er op een kwartier na”, zegt hij. ,,De eerste keer was tegen Zwolle, in 2003, met Jan van Dijk als trainer.  We stonden met 0-1 voor, totdat er een vrije trap van Zwolle invloog. De tweede keer was tegen Sparta, toen met Ruud Brood als trainer. Waren we er weer zo dichtbij. Dat heb ik altijd wel jammer gevonden, dat ik nooit in de eredvisie gespeeld heb. Ik weet niet of het voor Helmond Sport goed was geweest, maar persoonlijk had ik het wel leuk gevonden om een keer in stadions als De Kuip en het Philips Stadion te spelen.”

Het was nooit een discussie wat Mark van Dijk zou doen indien hij terug zou keren bij de amateurs. ,,Dan werd het Gemert, daarover bestond geen twijfel. Ik heb toen ook nooit met andere amateurclubs gesproken.”

Het was 2008 en Mark van Dijk stond weer op het vertrouwde sportpark Molenbroek. In het eerste jaar rook hij al aan de titel, maar in 2010 was het raak. Onder de impulsen van de nieuwe aanvoerder en spelverdeler werd Gemert voor het eerst in 12 jaar weer kampioen in de hoofdklasse. ,,Dat seizoen is toch wel het absolute hoogtepunt voor mij. Die wedstrijd tegen Dijkse Boys…de ontvangst op het Ridderplein, het feest en daarna het landskampioenschap bij de zondagamateurs.”

Die prijs, de grootste succes in de clubhistorie, werd afgedwongen door een 2-2 bij De Treffers in Groesbeek. ,,We hadden toen misschien niet altijd het beste elftal, maar we waren altijd bereid om voor elkaar te knokken. Het was een echt team, daarom hebben we toen zoveel bereikt.”

In 2012 volgde een nieuw kampioenschap, met Anton Janssen als trainer. Net als in 2010-2011 was de topklasse die daarop volgde een treetje te hoog.

Inmiddels is de structuur van het amateurvoetbal flink veranderd met de introductie van een tweede en derde divisie. ,,Dat heeft het aanzien van de hoofdklasse geen goed gedaan”, moet Mark bekennen. ,,Je speelt niet langer op het hoogste amateurniveau. Maar goed, dat is niet anders. De derde divisie is voor Gemert denk ik het hoogst haalbare. En om dat voor meerdere jaren vol te houden, zal toch wel erg lastig zijn, denk ik. Als je tenminste met een kern van Gemertse jongens wil blijven spelen, zoals Gemert.”

Nu is zijn loopbaan voorbij, een prachtige carrière. Het zal wennen zijn, geeft hij toe. ,,Maar je weet dat dit moment een keer gaat komen. Jammer vind ik dat ik met zo’n vervelend seizoen moet afsluiten. Drie rode kaarten, een blessure, geen prijzen.”

Stilzitten zal hij niet gaan doen. ,,Ik ga het nu wel eerst even rustig aan doen. Daarna ga ik misschien wat wedstrijden meedoen bij Gemert 10, met allemaal vrienden. Bovendien hebben we, samen met Erik, een zaalvoetbalteam opgezet. Je kunt niet in één keer omschakelen van intensief sporten naar helemaal niks. En dat wil ik ook niet; je moet toch in beweging blijven.”