Gemert heeft op Tweede Paasdag de eerste thuisnederlaag van het seizoen geleden. De zwartwitten speelden opnieuw met vuur door snel op een 0-2 achterstand te komen, maar slaagden er dit keer niet in om de schade te repareren. De inhaalrace stokte bij 1-2.

De pijn werd na afloop enigszins verzacht door de uitslagen van de andere velden. Zaterdag waren die Gemert al goed gezind, waardoor de voorsprong qua verliespunten zonder zelf te spelen opliep tot negen punten. Maandag speelde OFC gelijk en verloren Groene Ster en Hercules. De marge aan kop is dus nog altijd acht punten.

Gemert startte gisteren met Erwin van den Broek als linksback. Hij maakte donderdag tegen JOS zijn rentree na blessureleed en keerde tegen UNA terug in de basis. Bram Jacobs zit nog wel in de ziekenboeg.

Op het goedgevulde, sfeervolle sportpark Molenbroek beleefden de Gemertse supporters een soort van deja vu, want net als tegen Blauw Geel en ADO’20 kwam de ploeg vroeg op achterstand. En telkens heb je het gevoel dat het onnodig is. Bij de 0-1 stond de Gemertse defensie op twee tot drie momenten niet op te letten. Uiteindelijk viel de bal via de handen van Stefan Tielemans voor de voeten van Brian Boogers, die het cadeautje in dankbaarheid aanvaardde; 0-1.

Het bleef de voorbode voor een heel matige eerste helft van Gemert-kant. De openingsgoal was geen wake-up call, maar een bevestiging dat UNA gewoonweg beter speelde. Elke tweede bal was voor de Zeelster ploeg, die de Gemertse defensie regelmatig uiteen reet. Dat leidde tot een stortvloed aan kansen. Gemert was ‘lucky’ bij een bal op de paal van Thomas Horsten en een paar dreigende momenten voor Stefan Tielemans. Nog voor het half uur om was, stond de 0-2 op het bord. Een ongelukkig moment van Jorzolino Falkenstein leidde tot een penalty, die door Boogers werd binnengewerkt: 0-2.

Van Gemert werd in aanvallend opzicht te weinig vernomen. Een keer was het alle hens aan dek voor de Zeelster goal; bij de tweede paal kopte Yentl Meyssen bijna raak. De keeper van UNA pakte de bal al zwevend klemvast. Was dat een teken van leven van de Gemertenaren? Niet echt, want de ploeg moest vooral billenknijpen en mocht bij rust helemaal niet klagen met 0-2. Op basis van de kansen had UNA zomaar drie, vier of vijf keer kunnen scoren.

Gezien de mentale veerkracht van de zwartwitten gingen de supporters toch eens goed zitten voor de tweede helft. Die was inderdaad een stuk beter van Gemert-kant. De thuisploeg was nu duidelijk dominant. Willem den Dekker kreeg een schietkans, maar verder leverde het overwicht nog weinig op. Tot de 67e minuut, toen Willem den Dekker na een snelle ingooi van Ralf Kemper de aansluiting verzorgde.

Zou het dan opnieuw…? Er waren een paar momenten dat het thuispubliek opveerde. De scheids gaf een penalty aan Gemert maar trok die beslissing in omdat de assistent met de vlag omhoog stond vanwege buitenspel. Ralf Kemper werd onderuit getrokken toen hij op weg was naar het vijandelijke doel, waarna de arbiter het bij geel hield. En er was een schot van Chafik Mezziani dat maar net naast ging.

De zwartwitten hadden nu wel de scherpte die je voor rust miste, maar het was uiteindelijk niet genoeg. Het werd nog even hectisch in de laatste minuut, maar UNA bleef overeind en pakte op basis van de hele wedstrijd terecht de drie punten. In de tumult incasseerde Jens Leijten na het laatste fluitsignaal nog zijn tweede gele en dus rode kaart.

De zwartwitten laafden zich aan de wetenschap dat ze in het weekend ondanks alles toch twee punten zijn uitgelopen op de concurrentie en gaan zich nu opmaken voor de uitwedstrijd tegen HSC’21 in Haaksbergen, komende zondag.

GEMERT: Tielemans; Leijten, Meyssen, Van Loon, Van den Broek (80. Brugmans), Lammers, Habraken, Den Dekker, Falkenstein (80. Daniels), Kemper, Van Diepen (63. Mezziani).

Meer wedstrijdfoto’s van Frans Brzoskowski in het album op deze site.