Op 15 oktober bestaat vv Gemert 110 jaar. In drie artikelen blikken we terug op evenveel succesperiodes van het vlaggenschip. Vandaag deel 2: het gouden slot van de jaren negentig. 

Zestien jaar (!) had Gemert in de eerste klasse gespeeld, toen in 1995 onder leiding van trainer Tonnie Beekmans de sprong naar de hoofdklasse werd gemaakt. Daarin had de ploeg het aanvankelijk moeilijk; twee jaar lag de ploeg in de clinch met het degradatiespook.

Totdat in de zomer van 1997 een Bossche trainer naar sportpark Molenbroek kwam: John Huisman. ,,John kwam op het juiste moment”, vertellen Ronald Smits en Anthony Geurts, nu allebei lid van de Technische Commissie van vv Gemert en destijds spelers van het eerste elftal. Ronald: ,,Hij bracht Bossche bluf, zei meteen; jullie zijn veel beter dan jullie denken en uitstralen.”

Degradatiekandidaat ontbolstert
Gemert maakte in korte tijd een ‘metamorfose’ door. De kleurloze degradatiekandidaat ging plotseling sprankelen. ,,We speelden onder Huisman mega-aanvallend”, vertelt Anthony. ,,Er waren maar twee spelers die een beetje verdedigend dachten. Het was een en al voetbal. Toen we de eerste potten wonnen, gingen we er steeds meer in geloven.”

De titel werd uiteindelijk binnengehaald tegen WSC in een bloedheet Waalwijk. Ronald: ,,Thuis hadden we met 0-1 verloren van WSC. Maar onze trainer zei altijd: we verliezen nooit twee keer van dezelfde ploeg.” 

Het werd 1-3 via goals van Fred Donkers en Jacco Hoffmans (2x), de twee doelpuntenmachines van de zwartwitten. Gemert mocht zich na een uitbundig feest voor het eerst opmaken voor de strijd om het zondagkampioenschap. Het werd een serie om nooit te vergeten. ,,Het nacompetitieduel thuis tegen De Treffers is de mooiste wedstrijd die ik ooit heb gespeeld”, zegt Ronald. ,,We moesten een kwartier later beginnen vanwege de rijen voor de kassa’s. We kwamen met 0-1 achter en wonnen met 3-1. Alles klopte op die dag.”

Mooi bekerwedstrijden tegen profs
De missie om zondagkampioen te worden, strandde uiteindelijk, maar daarmee kwam nog geen einde aan de successtory van een gouden generatie Gemertse spelers. 

In de seizoenen erop werden immers hoge ogen gegooid in het bekertoernooi, dat toen nog begon met poules met daarin een mix van amateurs en profs. In die dagen was Gemert een Angstgegner voor elke eerstedivisionist. 

Wat te denken van de zomer van 1999. Helmond Sport werd op sportpark Molenbroek geklopt: 4-2. In de laatste poulewedstrijd had Gemert nog een waterkansje, maar dan moest het wel een punt pakken tegen de profs van VVV. Dat leek onbegonnen werk, maar Gemert zat op een roze wolk en in De Koel ontrolde zich een sensatie. Het werd 2-2, dankzij twee goals van Anthony Geurts. ,,Voor mij als speler het persoonlijke hoogtepunt.” 

Als beloning mocht Gemert aantreden tegen eredivisionist FC Twente, waarin het nog bijna stuntte ook: pas in de sudden death-verlenging boog de ploeg van Huisman.

Dat jaar werd Gemert ook Nederlands bekerkampioen bij de amateurs en won het de Supercup voor amateurs. Zo kon het niet op, aan het einde van de vorige eeuw; een periode die voor altijd goudomrand in de clubannalen staat.

Ronald Smits (l) en Anthony Geurts, nu allebei lid van de Technische Commissie van vv Gemert.

Anthony Geurts schermt de bal af voor Michel Vonk van MVV, augustus 1998.

 

Ronald Smits in actie. 

VVV-spits Maurice Graef gaat over de knie bij Jordan van Lee in de memorabele bekerwedstrijd in ’99.

Gemert 110 jaar; terugkijken op….eind jaren ’70