Nog elf wedstrijden, nog een paar maandjes slechts en dan nemen vv Gemert en Bram Jacobs afscheid van elkaar. Acht seizoenen stond hij ferm in het hart van de verdediging, buiten de lijnen werd hij als mens en echte clubspeler omarmd door de zwartwitte aanhang.

Bram kondigde onlangs aan dat hij aan zijn laatste seizoen bij Gemert bezig is. De boomlange en ranke centrale verdediger uit Sambeek kwam in de zomer van 2016 over van Volharding. Toen had hij ook niet kunnen bevroeden dat zijn periode op sportpark Molenbroek zo lang zou gaan duren. ,,Maar nu kan ik zeggen: die acht jaren zijn voorbij gevlogen.”

Hij knikt: het is slechts een teken dat hij het naar zijn zin heeft gehad. De beslissing om er niet nog een jaartje aan te plakken, was niet gemakkelijk. ,,Integendeel; het was heel moeilijk”, vertelt hij. ,,Ik heb er best veel tijd voor genomen. Op een gegeven moment heb ik bij de Technische Commissie aangegeven: ik twijfel. Ik heb toen om wat meer bedenktijd gevraagd en ook gekregen.”

Het goede moment
Het was niet één punt dat de doorslag gaf, zegt hij. ,,Je streept plussen en minnen weg. Ik ben nu 34. Neem afscheid als vaste waarde en kijk terug op een mooie tijd. Toen ik eenmaal de knoop had doorgehakt, dacht ik nog: als ik nu de komende nachten slecht slaap, dan is het niet goed. Maar dat was niet het geval, ik sliep prima. Dat heeft me wel het gevoel gegeven: dit is het goede moment.”

In acht seizoenen heeft Bram de nodige hoogtepunten en maar weinig dieptepunten meegemaakt. Hij begon met een hoogtepunt: de bekerfinale tegen Blauw-Geel’38, maar die wedstrijd mondde toch uit in een deceptie vanwege de rode kaart die hij kreeg en de nederlaag. ,,Daar heb ik me wel even heel slecht bij gevoeld. Ook omdat die wedstrijd de laatste wedstrijd was van clubicoon Mark van Dijk.”

Een jaar later beleefde hij met Gemert in hetzelfde bekertoernooi mooie tijden. In mei werd de districtsbeker gewonnen na een sfeervolle finale in Deurne tegen Wittenhorst, later volgden de successen in het landelijke toernooi met de confrontatie tegen Feyenoord als climax. Later in datzelfde seizoen dwong Gemert via de nacompetitie promotie naar de derde divisie af en daar heeft de ploeg zich sindsdien gehandhaafd. 

,,De districtsfinale en de bekerwedstrijden tegen Feyenoord en ADO Den Haag waren heel speciaal natuurlijk. Vooral ook met de hele entourage eromheen. Als absoluut hoogtepunt noem ik toch de promotie, omdat dat de beloning is voor een heel seizoen. Die dubbel tegen Staphorst, waarin uiteindelijk alles op zijn plaats valt; dat was geweldig.”

Volharding in het groot
In al die jaren vermengde het roodwit van Volharding zich in de aderen van Bram Jacobs met het zwartwit. ,,Ik zeg altijd; Volharding is een beetje Gemert in het klein, of andersom. Er zijn niet voor niets veel dwarsverbanden tussen die twee clubs, denk ook aan Vincent Buijssen, Bono Barten, Joop Daniëls en Brent Achten. Weet je; ik ben geen clubhopper. Ik vind de sfeer en cultuur bij een club, die gemaakt wordt door de vrijwilligers en de supporters, heel belangrijk. Ik heb me hier altijd thuisgevoeld.”

Hij heeft de intentie om te blijven voetballen. Maar waar? ,,Ik weet het nog niet. Terug naar Volharding? De lijntjes zijn altijd kort gebleven, dat klopt. We zullen zien. Ik voel me nog fit, heb er nog plezier in en wil graag nog spelen. Die druk voelen, winnen en dan samen een shotje drinken in de kleedkamer, die mooie traditie bij ons: dat is het mooiste wat er is.”