De uitwedstrijd tegen Vlissingen werd vooraf gezien als een belangrijke test voor Gemert. Maar zie: de ploeg van trainer Dennis Dekkers kwam zondagmiddag met drie punten in de achterzak terug naar Brabant. Het werd op het sportpark aan de Irislaan 1-2 door treffers van Joost Habraken en Ralf Kemper.

Gemert had de laatste jaren vaak een ‘kwaaie’ aan Vlissingen. Uit in Zeeland wonnen de zwartwitten in de voorbije confrontaties nooit. Bovendien was Vlissingen goed gestart aan het seizoen. De ploeg van voormalig profdoelman en –trainer John Karelse had deze voetbaljaargang nog maar twee treffers geïncasseerd. De Gemertenaren konden de borst nat maken, op de dag dat de club precies 105 jaar bestond.

De wedstrijd in Vlissingen begon een half uur later, omdat Gemert onderweg naar Zeeland in de file terecht was gekomen en pas rond half twee op het sportpark arriveerde. Ronnie van den Elzen en Jeremias Carlos David waren niet fit genoeg om mee te doen. Bart van Berlo keerde terug in de basis als linksback, hangend op rechts werd een plekje ingeruimd voor Jasper Lalisang.

Gemert begon aardig in Vlissingen en zorgde ook voor het eerste gevaar. Een prima aanval over verschillende schijven werd door Joost Habraken bijna binnengewerkt. De bal ging rakelings naast. Even later werd de doelman van Vlissingen getest door een vrije trap van Ruben Rodrigues.

Na ongeveer twintig minuten werd de thuisploeg langzaam maar zeker sterker, en ook gevaarlijker. Een fantastische reflex van Bono Barten, die een schot met een save uit zijn doelmond ranselde, voorkwam de 1-0 en verder richting de rust waren de Zeeuwen nog een paar keer dichtbij de voorsprong. Terwijl de Gemertse aanhang stiekem fluisterde dat ze dik tevreden zou zijn met een 0-0 bij rust, sloegen de zwartwitten toe. Ruben Rodrigues verzorgde de steekpass, Joost Habraken prikte de 0-1 binnen.

Met die ruggesteun zocht Gemert de kleedkamer op. En net weer terug op het veld voor het tweede bedrijf hing de 0-2 al in de touwen. Een ingestudeerde corner bracht succes. Ralf Kemper scoorde. Op een psychologisch heerlijk moment opnieuw.

In het vervolg van de tweede helft hield Gemert controle. De ploeg stond defensief beter dan voor rust en zorgde ervoor dat Vlissingen eigenlijk niet tot uitgespeelde kansen kwam. Toch bleef de dreiging wel in de lucht hangen. Bij een aansluitingstreffer zou de vlam nog in de pan kunnen slaan.

Typerend was dat de 1-2  dan ook uit een stilstaand spelmoment kwam. Een vrije trap van zo’n 25 meter van Jarreau Manuhuwa sloeg als een granaat in achter Bono Barten.

Vlissingen had al offensief gewisseld en zette nog één keer alles op alles. Gemert  perste het laatste restje energie uit de moegestreden lichamen, want de negentig minuten op het hobbelige, zware veld hadden hun tol geëist.  Vlissingen probeerde het nog, stuurde zelfs de doelman mee naar voren, maar de Gemertse defensie stond net als in de voorbije weken als een huis en gaf niets weg.

De 1-2 werden innig gekoesterd door Gemert, dat door het gelijkspel van Groene Ster tegen EHC de koppositie heeft overgenomen op basis van doelsaldo. Het maakte de toch al opperbeste stemming in het zwartwitte kamp nog een beetje beter.

GEMERT: Barten; Leijten, Van Rooij, Brugmans, Van Berlo; Habraken, Rodrigues (80. Jori Vermeulen), Brouwers, Lalisang (72. Villanueva), Kemper, Jansen (85. Groen).