‘We moeten het samen doen’

Voetbalvereniging Gemert draait op vrijwilligers; leden die bij nacht en ontij klaar staan voor de club. In een snel veranderende tijd verdient het beleid rondom de belangeloze inzet van al die mensen extra aandacht. ,,We moeten het samen doen”, zegt Eric Kanters, bestuurslid met het vrijwilligersbeleid in zijn portefeuille.

Gemert heeft alles bij elkaar zo’n 250 vrijwilligers. Variërend van de ouder die op zaterdag het F- of E-elftal van zijn zoon of dochter begeleidt, tot de leden van de onderhoudsploeg die zorgdraagt voor een piekfijne accommodatie. Van de mensen die zich inzetten bij wedstrijden en de organisatie van grote en kleine toernooien tot al die GVV’ers die commissies en bestuursfuncties bemensen.

Voor wat betreft de wil een steentje bij te dragen staat vv Gemert er goed op. De vereniging heeft veel en gemotiveerde vrijwilligers en is daar trots op. Om dat in de toekomst zo te houden wordt er ook op bestuursniveau veel aandacht aan besteed. Op dit moment wordt druk gewerkt aan het opbouwen van een database, vertelt Eric Kanters. ,,Daarin willen we meer inzicht krijgen in het vrijwilligersbestand. Welke leden zijn op met taken en op welke posten actief? Maar we willen ook een beeld krijgen van de leden die nu nog niet actief zijn als vrijwilliger. Wat vinden zij leuk? Waar ligt hun interesse? Het zal een ‘levend’ document zijn, dat continu up-to date wordt gehouden.”

Vrijwilligerswerk is vooral erg leuk. De voldoening is groot als kinderen hun ei kwijt kunnen op het voetbalveld, als wedstrijden probleemloos verlopen, als een evenement gesmeerd verloopt. Kortom: als anderen plezier beleven mede dankzij jouw inzet. Los daarvan is het erg gezellig om samen met andere vrijwilligers aan iets te werken.

Maar tijden veranderen wel. Individualisering is een maatschappelijke tendens, mensen krijgen het steeds drukker en vinden minder tijd om daaromheen nog vrijwilligerswerk te vervullen, waar dan ook. Eric: ,,Daarom proberen we daar ook heel gericht aan te werken. Wat goed is, willen we borgen voor de toekomst. Een voetbalclub in deze grootte wordt immers gedragen door vrijwilligers, ze zijn simpelweg onmisbaar om de vereniging binnen alle financiële mogelijkheden en onmogelijkheden staande te houden.”

Het runnen van een club is derhalve een gedeelde verantwoordelijkheid. ,,Je wordt lid van een club en dan heb je rechten, er wordt vanalles geregeld. Maar er komt meer bij kijken. Ja, we hebben een prachtig sportpark, maar dat verrijst niet uit zichzelf. Ja, we hebben 45 jeugdteams, maar die krijgen niet uit zichzelf trainers en leiders. De vanzelfsprekendheid van ‘ dat regelt de club wel’  is weg, die tijd is voorbij, dat besef moet er zijn. Je ziet het in de hele samenleving terug. Ook de overheid maakt een terugtrekkende beweging en legt meer initiatief bij de mensen terug. Dat gebeurt op kleinere schaal ook bij sportverenigingen. Maar dat is niet erg. Het biedt ook kansen. Denk mee, doe mee, we moeten het samen doen.”

BIj het invullen van de vrijwilligerstaken zoekt de club steeds meer naar maatwerk. ,,Totnutoe werd vaak aan mensen gevraagd of ze deze of die klus op zich wilden nemen. Wij willen het een beetje omdraaien en vragen: wat zou je nu zelf graag doen? Alleen? Of met een groepje mensen? Wat past bij jou en wat zijn je vaardigheden? Iedereen heeft vanuit een studie of beroep of hobby specifieke kennis, die ook goed van pas kan komen bij een vereniging. Bij een specifiek project of binnen een bepaalde commissie of werkgroep. Vrijwilligerswerk zal in de toekomst meer opgebouwd zijn uit deeltaken.  Meerdere mensen die een grotere taak uitvoeren om niet afhankelijk te zijn van één persoon en vooral; met meerdere personen is  de benodigde tijd per vrijwilliger minder.”

Ook, geeft Eric Kanters aan, is het goed dat alle bestaande leden om zich heen kijken. ,,Iedereen die op ons sportpark rondloopt, heeft een eigen netwerk van familie, kennissenkring, buurtgenoten, collega’s. Als iedereen om zich heen kijkt voor potentiële vrijwilligers, dan krijg je min of meer een olievlekwerking en bereik je mensen die je anders misschien niet had bereikt en die toch heel graag iets zouden willen doen binnen een club als Gemert, met alle sociale contacten, gezelligheid en verbondenheid die daaruit voortvloeien.”

Het nieuwe bestuurslid benadrukt dat Gemert geen klagen heeft. Gemert worstelt met vergelijkbare wensen en behoeften als andere clubs, maar doet dat vanuit de geruststellende wetenschap dat er honderden mensen wekelijks klaarstaan op sportpark Molenbroek. De club krijgt van buitenaf veel complimenten over hoe het sportpark erbij ligt, hoe alles is georganiseerd. Eric: ,,Er gebeurt ontzettend veel. Het is geweldig om te zien wat hier doordeweeks en in het weekend voor beleving is. Daar moeten we zuinig op zijn. De vrijwilligers en al het werk dat ze doen zijn in principe hèt visitekaartje van onze club.”