Gemert heeft beslag gelegd op de beker! De zwartwitten wonnen donderdagmiddag van rksv Wittenhorst. Op neutraal terrein – sportpark Kranenmortel in Deurne – stond na 120 minuten voetbal 2-3 op het scorebord.

Het veld in Deurne was omzoomd door vele toeschouwers. Naar verwachting een kleine tweeduizend mensen waren op de bekerfinale afgekomen, met bussen of op eigen gelegenheid. Een geweldig decor voor de clash tussen de hoofdklasser en de eersteklasser.

Gemert, zonder de geschorste Ralf Kemper en Jasper Lalisang, speelde in Deurne niet zijn beste partij van het seizoen. Sterker nog, de ploeg oogde mat en kwam in de hele wedstrijd eigenlijk nooit in zijn ritme. Wittenhorst was zeker in de eerste helft het meest dreigend. Bono Barten onderscheidde zich al direct met een paar goede reddingen. Gemert worstelde en kwam pas na veertig minuten in de buurt van een doelpunt. Een schot van Ron Jansen ging net naast.

Toch was dat de voorbode van een mooie meevaller op slag van rust. Een inzet van Ron Jansen werd niet goed verwerkt door de defensie van Wittenhorst, waarna Thijs Fonken er als de kippen bij was om de 0-1 in de touwen te deponeren.

Niet verdiend, wel een heerlijke oppepper voor de zwartwitten.

Na rust veranderde er weinig aan het spelbeeld. Gemert haalde niet het niveau dat je in een bekerfinale nodig hebt om het verschil te maken tussen een hoofdklasser en een eersteklasser. Wittenhorst speelde gegroepeerd en gedisciplineerd, Gemert was heel slordig in de passing en verloor ook te veel persoonlijke duels.

Toch leek de wedstrijd na een klein uur in zijn plooi te liggen. Opnieuw waren de hoofdrolspelers hetzelfde. Ron Jansen draaide de bal in, Thijs Fonken leek de bal binnen te koppen, maar de omstanders waren het er niet over eens of hij de bal raakte. Hoe dan ook: de 0-2 stond op het bord en Gemert leek de beslissing te hebben geforceerd.

Maar Wittenhorst toonde veerkracht en Gemert liet het gebeuren. De oranjehemden kwamen terug in de wedstrijd door Rob Zanders. De spits was ook voor rust al een ware plaaggeest voor de Gemertse defensie en bracht Wittenhorst plots terug in de wedstrijd door binnen één minuut goede aanvallen te bekronen met een doelpunt. De Gemertse supporters konden het haast niet geloven, terwijl die van Wittenhorst een feestje bouwden: 2-2 en alles lag weer open. Maar op de remonte kon niemand iets afdingen; Wittenhorst was niet minder dan Gemert.

Het restant van de wedstrijd was een ware slijtageslag. Wittenhorst was nog dichtbij de derde goal en daarmee de bekerzege, maar Bono Barten stond weer op de goede plaats. De naam van de doelman van de Gemertenaren mag wel in de beker worden gegrafeerd, want hij hield de zwartwitten keer op keer in de wedstrijd.

Gescoord werd er niet meer in de reguliere speeltijd, waarna er verlengd moest worden. Twee keer een kwartier, terwijl de vermoeidheid al lang en breed had toegeslagen. De beslissing werd uiteindelijk geforceerd door Ruben Rodrigues. De aanvaller was al bepalend in de halve finale en duwde ook de beker in Gemertse handen. De manier waarop was opnieuw heerlijk. Een prachtige individuele actie was Wittenhorst te machtig: 2-3.

De minuten die volgden waren spannend, maar Gemert hield stand. Vorig jaar mocht het niet lukken in de finale tegen Blauw-Geel, dit keer ging de beker ondanks een matig optreden wel mee naar sportpark Molenbroek. Een puike prestatie voor de ploeg van Dennis Dekkers en goed voor een mooi feestje in Deurne en daarna in de Gemertse kantine.

GEMERT: Barten; Leijten (74. Van den Elzen), Brugmans, Jacobs, Van Berlo; Groen (91. Van Osch), Brouwers, Fonken (58. Olislagers), Jansen, Rodrigues, Van Brussel.

 

Kijk voor meer wedstrijdfoto’s van Frans Brzoskowski in het album op deze site.